Wie is Mieke?
Best leuk hoor, zo’n website over wat je op professioneel gebied doet, maar het is natuurlijk ook heel fijn om te weten, wie zit er nu eigenlijk achter die website? En achter dat bedrijf wat Mishpa heet?
Ik ben Mieke Wind, 34jaar, moeder van een dochter, nu 7jaar. Het is een interessante puzzel, een uitdaging om dit goed te combineren met het bedrijf.
Die puzzels, oplossingsgericht denken, met creatieve oplossingen komen. Dat zijn denk ik wel echt mijn sterke kanten en zo kun je mij ook wel het beste beschrijven. Helaas komt met dit creatieve en snelle denken soms ook wel chaos, dat is dan ook echt mijn valkuil, of leermoment.
Net hoe je er tegenaan wilt kijken 🙂
Breed opgeleid
Ik vond het vroeger op school lastig om veel algemene kennis tot mij te nemen, vooral omdat mijn interesse nooit lang vastgehouden kon worden. Maar als het gaat om paarden, gedrag, houding/zit balans (mentaal en fysiek) van paard en ruiter, de Chinese geneeskunde dan is mijn vat niet vol te krijgen. Ik vind het zo interessant en laat me dan ook graag en regelmatig scholen en neem deze kennis dan ook snel op en kan dit omzetten naar een werkende methode.
Verbindingen leggen tussen verschillende methodes is iets wat ik heel erg goed kan en daarmee heb ik dan ook mijn eigen werkmethode ontwikkeld zodat ik meerdere mensen en paarden op verschillende manieren kan helpen.
Hoe het begon..
Vroeger, als kind, vond ik dieren en de natuur vooral eng. Ik begreep ze niet en daardoor ontstond bij mij een bepaalde angst, maar als ik dan op Schiermonnikoog was, als kind waar we eigenlijk nog steeds elk jaar naar toe gaan op vakantie dan had ik veel ontzag voor de galopperende paarden op het strand. Het zag er zo gemakkelijk uit en naarmate ik met kennis minder bang werd dacht ik dat ook eens te gaan proberen.
Natuurlijk kwam ik al gauw tot de conclusie dat wat er makkelijk uit ziet, dat vaak niet zo is. Daar kwam mijn grote doorzettingsvermogen om de hoek kijken. Als ik iets wil dan zal dat lukken…
Zoals de meeste mensen die paardrijden ben ik ook begonnen op een manege, maar doordat ik het meeste snel kon absorberen en mijn lichaam het kon laten uitvoeren, miste ik gauw een stukje uitdaging. Ik had niet persé veel talent, maar ik stelde toen al veel waarom vragen. Daar was vaak geen antwoord op en dat resulteerde bij mij in frustratie.
Al gauw kon ik een pony overnemen, ze heette Sunny. Sunny was een haflinger merrie met helaas een gekanteld hoefbeen. Ik ben me door haar gaan verdiepen in de juiste training om te kijken of we haar zo goed mogelijk konden houden. Dat bleek achteraf het begin van mijn zoektocht naar:
- Hoe functioneert het lichaam van een paard?
- Hoe werkt een paard mentaal?
- Welke invloed heeft het fysieke op het mentale? En wat kan de ruiter daarin betekenen?
- Waarom accepteren paarden bepaalde methodes/handelingen van ons wel, en waarom niet?
Het vervolg…
Sunny stond samen met haar maatje, onze zwarte shetlander Iwan. Wat vonden we hem vervelend, als veulen hengst bij mensen gekomen en niks mee gedaan, als 3,5jarige ruin bij ons gekomen en vond het niet leuk dat hij ineens van alles moest doen. Achteraf gezien was hij helemaal niet vervelend, wat een wijsheid had dat dier in zich en hoe graag wilde hij ons dat in laten zien! Wij luisterden gewoon niet…
Helaas overleed Sunny aan koliek en hij kwam alleen te staan.. Gelukkig was er de ruimte om vrij snel een paard er bij te kopen. Rolando kwam bij ons wonen. Rolando was een grote KWPN ruin, springgefokt, opgeleid tot in het Z voor zowel het springen als de dressuur. We dachten hieraan een perfect leerpaard gekocht te hebben.
Alles bleek minder waar… Nouja.. Ook niet helemaal. Want wat dit paard mij heeft kunnen leren in de 16jaar dat wij samen op deze wereld rond reisden is echt niet in woorden uit te drukken. Het was geen paard voor in de sport, maar wel eentje die je de spiegel voor hield en geen genade kende. Nooit in de kwade zin, maar wel volhardend. Met dit paard, met deze zoektocht is Mishpa dan ook geboren.
Rolando had een gebruiksaanwijzing nodig, want alles wat ik tot dat punt had geleerd werkte niet voor hem. Ik moest buiten mijn eigen kaders, mijn eigen boekjes gaan zoeken, nadenken, uitproberen, vallen en weer opstaan.
Dit proces ging niet vanzelf, dat ging letterlijk met bloed, zweet en tranen.. maar ik denk dat ik nu aardig een manier heb gevonden waarbij ik een methode ontwikkeld heb, met de invloeden van vele al bestaande methodes waarbij je met veel paarden weer plezier kunt hebben in zowel de sport als het recreatieve. Waarbij oog is voor het mentale en fysieke welzijn van het dier.
Op dit moment is Fayrouche bij ons komen wonen, een prachtige zwarte merrie… wederom 1 die niet volgens de gewone boekjes werkt en een merrie die mij elke dag weer een spiegel voor houd, maar vooral ervoor zorgt dat ik elke dag blijf leren…
Ik hoop dat je mij zo een beetje hebt leren kennen